من به يكي از مدارس دعوت شدم و گفتند ما واقعا براي گرداندن مدرسه مشكل داريم واز كمبود لوازم آزمايشگاهي ، كامپيوتر و هزينه آب ،برق ، گاز و تلفن كه حدودا بالاي 300 ،400هزارتومان ميشود.گله داشتند كه واقعا براي پراخت آن مشكل داريم.
و من سوال ميكنم آيا مدرسه بنگاه تجاري است ؟ كه بايد مديران و معلمان هميشه به فكر مسائل مالي باشند و از تحقيق و از بروز بودن عقب بيفتند. بخدا معلمي شغل انبياست بايد فكر آزاد داشته باشند تابتوانند خودشان را در مقابل كوله باري از سوالات دانش آموزان آماده كنند. و من عرض ميكنم ، آقايان به كجا ميخواهيم برسيم آيا ما در آينده سرمايه و پول كلان داشته باشيم ولي مدرسه درست و آدمهاي باسواد نداشته باشيم چگونه ميتوانيم جبران كنيم و مگر نمي گوئيم بايد خودكفا باشيم . پس بايد اول به نيروي انساني بها بدهيم و اين سرمايه بي پايان را حفظ و انسان عالم پرورش بدهيم ودر آينده سود آنرا ببريم و زياد به فكر ذخيره براي آيند نباشيم چون هرچه علم پيشرفت كند نياز به انرژي كمتر ميشود (همين مبايل را مثال ميزنم روزي كه اختراع شده بود باطري به اندازه آجر بود ويك ساعت بيشتر كار نميكرد ولي حالا باطري آن به اندازه ناخن انگشت و 24 ساعت كار ميكند) و من فكر ميكنم خداوند آنقدر توانمند هست كه پيش بيني همه چيز را براي اين انسان كرده. و بايد ما امروز در آرامش و خوب زندگي كنيم و مردمان باسواد و شاد داشته باشيم. وبراي آينده هم خدا بزرگ است البته من نمي گويم اصراف كنيم. فقط بايد درست مصرف كنيم.
بيائيم سرمايه دار زندگي كنيم نه اينكه سرمايه دار بميريم.
وزارت نيرو ، وزارت ارتباطات ،وزارت نفت بيائيد تصميم بگيريد و از مدارس هزينه آب ،برق،تلفن ، گاز، را نگيريد و به آموزش كمك بكنيد آن موقع نتيجه كارتان را خواهيد ديد. انشاالله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر